ἰάπτω

ἰάπτω (A) [pron. full] [ῐ],

A hurt, spoil ( = βλάπτω, Hsch.), ὡς ἂν μὴ κλαίουσα κατὰ χρόα καλὸν ἰάπτῃ mar her beauty, Od.2.376, cf. 4.749;

ναυτιλίην A.R.2.875

; of a spear, wound, pierce,

τοῦ δ' οὐ χρόα καλὸν ἴαψεν Q.S.6.546

;

Ἔρως . . ὅς με κατασμύχων καὶ ἐς ὀστέον ἄχρις ἰάπτει Theoc.3.17

;

βροτῶν, οὓς αὐτίκα γῆρας ἰάπτει AP11.389

(Lucill.);

ἆ δειλὸς χαλεποῖς ἐνὶ πένθεσι γῆρας ἰάψει Q.S.3.455

; ἐπεὶ ἦ νύ με κῆδος ἰάπτει λευγαλέον ib.481:—[voice] Pass.,

ὃς δὲ . . μελλόντων χάριν ἑὸν ἰάπτεται κέαρ B.Fr.7.5

;

ἰάπτομαι ἄλγεσιν ἦτορ Mosch.4.39

;

ὥς μοι περὶ θυμὸς ἰάφθη Theoc.2.82

. (Perh. cf. ἴπτομαι.)

------------------------------------

ἰάπτω (B) [pron. full] [ῐ], [tense] fut.

A

-ψω A.Th.525

(lyr.): [tense] aor.

ἴαψα S.Aj.700

(lyr.): —send, drive on, of missiles, send forth, shoot,

τόξοις βέλη εἴς τινα A. Ag.510

;

χερμάδα ἐπί τινι Id.Th.299

(lyr.); πρόσθε πυλᾶν κεφαλὰν ἰ. to throw his head before the gates, i.e. lose it, ib.525(lyr.): metaph.,

ἐπιτύμβιον αἶνον ἐπ' ἀνδρὶ θείῳ . . ἰάπτων Id.Ag.1548

(lyr.); μακάρεσσιν ἔπι ψόγον αἰνὸν ἰ. Rhian.1.4; ἰ. ὀρχήματα begin the dance, S.l.c.:— [voice] Pass.,

ἐπί τινι ἰάπτεται βέλη A.Th.544

.

2 c. acc. objecti, λόγοις ἰάπτειν τινά assail one with words, S.Aj.501.

II intr. (sc. ἑαυτόν), rush, hurry, A.Supp.547 (lyr.). (Perh. cf. Lat. jacio.)